Η πέτρα της Καλικατσούς

Σε πολλά νησιά, η λέξη «Kαλικατσού» σημαίνει ένα είδος προστατευόμενης καρακάξας και φημολογείται ότι τέτοια πουλιά είχαν τις φωλιές τους στον επιβλητικό βράχο. Μόλις φτάσεις στην κορυφή του, η εμπειρία σε συναρπάζει. Το Αιγαίο απλώνεται μπροστά σου ατάραχο, τα μικροσκοπικά καραβάκια κάνουν βόλτες και ‘συ, με τα χέρια ανοιχτά σε σχήμα σταυρού, νιώθεις ότι πετάς από πάνω τους. Το μόνο που ακούς είναι ο αέρας και η θάλασσα.

Εύκολα μπορείς να φανταστείς το συγκεκριμένο χώρο ως ασκητήριο, αφού η έντονη αύρα που εκπέμπει ο τόπος είναι ανεξήγητη. Σαν υπαίθριο ιερό, η γνωστή «Πέτρα» είναι τόσο διαφορετική από όσα έχεις συναντήσει που σίγουρα θα θελήσεις να σκαρφαλώσεις και να την περιεργαστείς από κοντά.

Και δε θα μείνεις μονάχα στην εξερεύνηση. Καθημερινά, αρκετοί ταξιδιώτες βρίσκουν στις απόκρημνες πλευρές της το ιδανικό ησυχαστήριο για να διαλογιστούν και να προσευχηθούν.

Η «Πέτρα», που θεωρείται ο δεύτερος σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος του νησιού και προστατεύεται από την αρχαιολογία Δωδεκανήσου, έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε μέσα από τα σμιλευμένα κυκλικά «παράθυρά» της να μπορείς να θαυμάσεις την ομώνυμη παραλία.

Δεν είναι τυχαίο που η περιοχή έχει ανακηρυχθεί ως προστατευόμενη, καθώς αποτελεί το σημαντικότερο υδροβιότοπο της Πάτμου, όπου βρίσκουν καταφύγιο διάφορα είδη πτηνών. Καταφύγιο επίσης βρίσκουν και διαφορετικές ερμηνείες ή μύθοι σχετικά με τη ύπαρξή της στο παρελθόν.

Ένας τοπικός μύθος αναφέρει πως μια μητέρα καταράστηκε την κόρη της και έτσι μόλις μπήκε στη θάλασσα, πέτρωσε. Κάποιοι ερευνητές ιστορικοί, θεωρούν ότι έως τον 4ο αιώνα μ.Χ. ήταν ιερό (πιθανόν της Αφροδίτης ή της Αρτέμιδος) το οποίο κατά τη Χριστιανική εποχή χρησιμοποιήθηκε ως ασκητήριο,όταν ερημίτες λάξευσαν ράφια, σκαλιά, πηγάδια, αγωγούς νερού κ.ά.

Παλαιότεροι ερευνητές θεωρούσαν τα «αποτυπώματα»που θα δεις πάνω στο βράχο, υπολείμματα της κλασσικής εποχής. Μάλιστα τη θεωρία αυτή τείνουν να ενισχύσουν και τα ευρήματα του αρχαιολόγου Παύλου Τριανταφυλλίδη στην περιοχή (λίθινα εργαλεία και χονδροειδής κεραμική)που χρονολογούνται στην Ύστερη εποχή του Χαλκού (1100 π.Χ).

Άλλοι ισχυρίζονται πως το σχήμα της «Πέτρας» αλλοιώθηκε λόγω κεραυνού ενώ επιστήμονες επιβεβαιώνουν ότι είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας και πιο συγκεκριμένα της τελευταίας στην περιοχή πριν από περίπου 4 εκατ. χρόνια, η οποία εκτός από την «Πέτρα» διαμόρφωσε και τμήμα από το απέναντι νησί, το Χιλιομόδι. Με τόσους μύθους και μυστήρια γύρω από το όνομα της και τόσο μακρύ ταξίδι στο χρόνο, ένα είναι βέβαιο: η περίεργη αύρα που όλοι της αποδίδουν της αξίζει και με το παραπάνω.